سه شنبه گذشته مطلب دردناکی خواندم از عبداللطیف عبادی، در مورد کره شمالی با این عنوان : « کره شمالی : جهنم سرخ و نکبتی به نام کمونیسم». گزارش دردناکی از وضع زندگی و دستگاه حاکم این کشور که با خواندنش مو بر تنم سیخ می شد و بعد از اتمامش لحظه ای نفس راحتی کشیدم که خدا را شکر که من شهروند کره شمالی نیستم! اما افسوس که تنها لحظه ای از این خیال آسوده شدم چرا که به یاد آوردم من شهروند ایرانی هستم و اسیر نوع منحصر به فردی از دیکتاتوری، از نوع دینی و اسیر جهنمی که رنگ سیاهش را از تاج سیاهرنگ حاکمانش عاریه گرفتم و سعی کردم از تیتر زیبای آن مطلب بقصد نمایش شباهت های فراوان الگوبرداری کنم.
ایران اسلامی جز تنها نقاطی از جهان است که نام جمهوری را یدک می کشد با پسوند اسلامی، اما نظام حاکمش همه کاره ای دارد فراتر از هر رییس جمهور و مجلس و شورایی به نام "رهبر معظم" که مادام العمر پابرجاست. در مورد رهبر قبلی آن روح الله خمینی این طور گفته شده که وی روح خدا بوده در کالبد زمان و جانشین بر حق امام غایب شیعیان تحت عنوان ولی فقیه.
رهبر فعلی آن یعنی سید علی خامنه ای منصوب شده توسط شوراییست که صلاحیت اعضایش را خودش تعیین می کند و او نیز یک شبه دارای قداست فرا بشری رهبر پیشین شد. او دانای مطلق، مدبر بی همتا و مدعی ولی امری کل مسلمین جهان است و حق اظهار نظر و دستور در تمام زمینه های داخلی و خارجی را همچون رهبر قبلی، خمینی، دارد. از فرمان بچه دار شدن مردم برای افزایش امت اسلام تا فرمان قتل نویسنده ای از کشور دیگر و ابلاغ حکم حکومتی به مجلس نمایندگان مردم. مستقیم یا با واسطه کلیه ارگانهای اداری و نظامی و رسانه ای و علمی تحت کنترل اوست.
در این کشور جمهوری اسلامی، رهبر نقد پذیر نیست. یعنی هر بیانی غیر از مدح وی جرایم سنگین و وحشتناکی در پی دارد و مردم و مسوولین بایست از تمام سخنانش به عنوان فرمانی لازم الاجرا در تمام زمینه ها از علم و فن اوری گرفته تا حقوقی و اجتماعی به عنوان یک فرمان پیروی کنند. چندی پیش رهبر ایران جایی گفته بود : اگر قرار باشد بین راه آهن و هواپیما یکی را انتخاب کنم، راه آهن را انتخاب می کنم! فردای آنروز این جمله وی در کل کشور بصورت دیوار نویس و پلاکارد و معیاری برای عقلانیت پخش شد. ویا در بازدیدی از یک شرکت خودرو سازی، دستور داد نام خودرویی که مطابق سلیقه اش نیست عوض شود.
ایران دارای طبیعت بسیار زیبا و متنوعی است. از فضای سرسبز شمال و جنگلهای انبوه تا کویر پهناور و سوزان مرکز آن، از کوههای بلند و پوشیده از برف تا سواحل زیبا و گرم خلیج فارس در جنوب آن کشور. از آثار کهن هزاران سال پیش تا بیش از هشت هزار امامزاده در سراسر کشور که هر کدام علاقه مندان خاص خود را دارند. خوشبختانه بر خلاف کره شمالی محدودیتی برای سفر داخل کشور نیست، اما کمتر گردشگر خارجی شهامت سفر و بهره گیری از جاذبه های توریستی کشوری را دارد که مردمانش با توجه به محدودیتهای سیاسی امکان سفر به کمتر کشوری را بدون اخذ ویزا در جهان دارند. در کل ایران حجاب اسلامی برای زنان و رعایت پوشش مناسب برای مردان اجباریست. قانونی که بجز معدودی از شهرهای عربستان در هیچ کجای جهان به این شدت رعایت نمی شود. حتی اگر شما توریست باشید یا به دین دیگری غیر از اسلام هم عقیده داشته باشید، باید با حجاب باشید.
پلیس ویژه ای برای این منظور سالهاست که در ایران بصورت مخفی و علنی در خیابانها، ادارات، دانشگاهها و سایر مراکز فعالیت می کند. علاوه بر زنان، حتی پوشش و مدل موی مردان نیز کنترل و عدم رعایت اصول شرعی موجب مجازات می گردد.
اگر چه در بعضی کشورهای عربی نوشیدن مشروبات الکلی با وضع قوانینی متفاوت ممنوع است، اما این قانون با جدیت بسیاری در ایران اعمال می شود، طوریکه پلیس اجازه ورود به حریم خصوصی برای کنترل آن را دارد. احکامی مثل شلاق و زندان در انتظار کسیست که حتی برای خلوت شخصی خود مشروب الکلی تهیه کند.
مسأله جنسی که در طبیعت بشر وجود دارد، در ایران تبدیل به یک هیولا شده است. چهره کریهی که حکومت از مسایل عادی جنسی برای جوانان ترسیم می کند و نیازهای طبیعی بشر پارادوکس بزرگی برای ایرانیان است. احکام اسلامی سنگینی برای کسانی که خارج از ازدواج رسمی به آن نزدیک می شوند در نظر گرفته شده که علیرغم ابهامات بسیار زیاد، از اعدام و سنگسار و حبس تا شلاق و جریمه را شامل می شود. از سوی دیگر ازدواج موقت و چند همسری برای مردان در حالی مجاز می باشد که بر این ابهام می افزاید. نیازی نیست مردم این کشور همانند کره شمالی به وزارت اطلاعات مراجعه و اطلاعات شخصی خود را در اختیار این نهاد بگذارند چرا که این کشور یکی از قویترین سیستمهای اطلاعاتی منطقه را داشته و بسیاری از فعالیتها و اطلاعات را بدون اطلاع خود شهروند ثبت می کند.
بطوریکه گفته می شود این وزارتخانه قوی و پرنفوذ، افرادی وابسته در هر نهاد و اداره و سازمانی داشته و در سطح شهر روابط بسیاری را کنترل و پیگیری می کند.
از جمله شنود مکالمات تلفنی در صورت نیاز، فیلترینگ شدید اینترنت و شبکه های مهم خبری جهان، گزینش عقیدتی برای استخدام و بسیاری موارد دیگر را می توان نام برد. فیلترینگ اینترنت همیشه کم سرعت در این کشور به حدیست که در در مواقعی امکان دسترسی مردم عادی به آن بطور کامل قطع می شود. حتی سایتهایی که بطور علمی به مسایل جنسی بپردازند و یا کلمات مشابهی داشته باشند نیز مسدود بوده، سایتهای خبری مهم جهان از سی ان ان گرفته تا بی بی سی و بسیاری وبلاگهای داخلی و خارجی و شبکه های اجتماعی مثل فیس بوک و تویتر نیز خارج از دسترس مردم است. همه اینها در حالیست که حکومت ایران با تشکیل گروهی به نام ارتش سایبری استفاده مردم از فیلتر شکنها را پیگیری و برای دستگیری فعالان حقوق بشر و وبلاگنویسان تلاش می کند.
همچنین مشاهده شبکه های تلویزیونی غیر ملی و استفاده از تجهزات متداول آنتنهای ماهواره جرم محسوب بوده و حکومت با ارسال پارازیت در راه امواج مانع دسترسی مردم به تماشای شبکه های تلویزیونی می شود. در جریان تقلب انتخاباتی و فشارهای مردم برای اهداف آزادیخواهانه که با سیاست مشت آهنین سکوب شد، امکان تهیه خبر برای کلیه خبرنگاران داخلی و خارجی و حضور در این کشور سلب شده و در صورت تخلف با وی به عنوان جاسوس برخورد می شد!
علیرغم منابع سرشار نفت و گاز و معادن فلزات و شرایط کشاورزی در این کشور، خط فقر و استانداردهای معیشتی به مردم اطلاع داده نمی شود تا مردمی که زیر فشار اقتصادی زندگی می کنند از اوضاع مطلع نگردند.
در سالهای آغازینی که این کشور اسیر جنگ ویرانگر هشت ساله هم بود، قوانین عجیب دیگری نیز حکمفرما بود که از آن جمله می توان به ممنوع بودن استفاده از دستگاه ویدیو پخش خانگی، تخته نرد، شطرنج و محدودیتهای فعالیتهای هنری نام برد.
رکورد بیشترین اعدام نسبت به سرانه جمعیت، رکورد سیاهیست که نصیب ایران شده است. این حکم دامنه وسیعی از جرایم تعریف شده در ایران، از همجنسگرایی تا دزدی و قتل و فعالیت سیاسی را شامل می شود. فعال سیاسی مجرم است، مگر اینکه در راستای حکومت گام بردارد، این مساله شامل حال احزاب سیاسی هم می شود. محصلان دختر مجبورند از بدو ورود به دبستان در هفت سالگی پوشش اسلامی داشته باشند و کلیه دانش آموزان 11 سال از کل دوران 12 سال تحصیل را به اجبار به آموزش رسمی دین اسلام در کنار سایر دروس خود می پردازند.
اخباری که رسانه های ایران به اطلاع مردم می رسانند با شرایط واقعی دنیا فاصله دارد. در کشوری که روزنامه نگاری خطرناکترین شغل دنیا و بزرگترین زندان روزنامه نگاران است، امریکا، اروپا مهد وحشیگری و فروپاشی اخلاقی و استثمار معرفی می شوند و معدود کشورهایی که با حکومت دارای رابطه حسنه هستند به عنوان ملل مظلوم و در حال پیشرفت به مدد ایران شناخته می شوند!
اسراییل، انگلیس، فرانسه، امریکا و بسیاری کشورهای دیگر دشمن بوده و حکومت دیوارها را مملو از شعارهای «مرگ بر» و پوستر ها و نگاره هایی علیه آنهاست، کرده است و مردم در پایان نماز، در مدارس، راهپیمایی ها و غیره باید بر رهبر این کشور درود و بر دشمنان مرگ بفرستند! غیر از کشورهای سوریه، لبنان، ونزوئلا، چین، بولیوی حکومت فلسطین و تعداد معدودی دیگر همه دشمن هستند. رهبر این کشو که مدعیست ولی امر کل مسلمین جهان است و رییس جمهور محبوبش، محمود احمدی نژاد، در سخنرانیها بیش از سخنی از دشمنان ایران حرف زده و امریکا را شیطان بزرگ می خوانند. 
تا زمانی که رهبر پیشین یعنی روح الله خمینی زنده بود، حکومت از مردم می خواست که دعا کنند وی تا انقلاب مهدی ( آخرالزمان شیعیان) زنده بماند، اما وقتی وی درگذشت محل دفنش به یکی از بزرگترین و با شکوهترین بارگاههای حاکمان متوفی جهان معاصر تبدیل شد. قداست رهبر کنونی هم روز به روز در حال افزایش بوده طوری که حتی محل عبور، چفیه و عبایش تبرک و معدود بازدیدکنندگانش بر دستان و پای او بوسه می زنند!
همه اینها را باید در کنار قوانین منحصر به فرد و سختگیرانه و ضد بشری دیگری قرار داد تا درک اوضاع این کشور اسیر نکبت امکان پذیر باشد، کشوری که شاید به خفقان کره شمالی نرسیده باشد، اما نوع دیگری از آن را تجربه می کند.
پستها
