هموطن مهاجر، باز هم ما را تنها نگذار. ۲۲خرداد دنیا منتظر شنیدن صدای همه ماست

یکسال پیش در روزهای پس از انتخابات که قرار شد تسلیم این بازی کثیف نشویم، دنیا از یکپارچگی ایرانیها در سراسر دنیا شگفت زده شد. زمانی که ایرانیان مهاجر غربت نشین، با فریاد «رای من کجاست؟»، مثل کوه پشتیبان هموطنان خود شدند و گفتند احمدی نژاد رییس جمهور منتخب ما نیست. زمانی که روز به روز راههای خبر رسانی از داخل ایران بسته شد، شاید اگر ایرانیان مهاجر نبودند، هرگز اخبار مبارزات مردم، عکسهای تجمع ها، فیلمهای سرکوب وحشیانه و در رأس آن فیلم لحظه شوم به خون غلتیدن ندا، به این گستردگی منعکس نمی شد. از یکسال پیش تاکنون، دیگر کسی ایرانی را با احمدی نژاد نمی شناسد، بلکه احمدی نژاد را با میلیونها ایرانی مخالف به یاد می آورند.

حکومت ایران فکر این را نکرده بود که این ایرانیانی که به دلیل شرایط نا مساعد ایران، کوچ را انتخاب کرده اند، از آسیای میانه تا خاور دور، از اروپا تا امریکا و استرالیا، نمایندگان برحق ملتی باشند که به دیکتاتور " نه "می گویند. گستردگی و نوع اعتراضها بقدری وسیع و زیبا بود که حتی غیر ایرانیان بسیاری با آن همراه شدند. نگاه پرسشگر و مردد آنها بعد از اندک مدتی به دید تحسین تبدیل شد و همراه با ما مچبند سبز به دست بسته و عکس ندا و سهراب را در دست گرفتند.

دست حکومت ایران از سانسور اخبار اعتراض این ایرانیان کوتاه ماند و از سوی دیگر چماقداران برونمرزی حکومت جرأت دست درازی به آنها را نداشته و ندارند. که این دو مسأله اهمیت و لزوم همراهی هم میهنان عزیز خارج از کشور را بیشتر می کند.

اکنون با گذشت یکسال از کودتای دروغ و خشونت، از دزدی رأیها، سیاست مشت آهنین حکومت پر رنگ تر از پیش، سرکوب و کشتار و شکنجه، بازداشت و احکام ظالمانه افزایش یافته است.

خاک ایران و مردمش را تنها نگذارید.

خوشبختانه ۲۲ خرداد، در اکثر کشورهای دنیا شنبه تعطیل است، از سوی دیگر با اخذ مجوز می توان بار دیگر به حکومت و دنیا گفت که ما به دنبال آزادی و دموکراسی هستیم. باز هم خوشبختانه این مزیت مبارزه مسالمت آمیز و پرهیز از خشونت به راحتی کمک خواهد کرد تا تهیه مجوز تجمع رسمی و حمایت نیروی امنیتی کشور محل اقامت، آسانتر شود.

این ده روز فرصت اندکی است برای هماهنگی و تبلیغ های لازم. یکبار دیگر همه نشان دهیم که نه به دروغ و دیکتاتوری خواست همه ما ایرانیان است.